മഞ്ഞണിഞ്ഞ നിലാവ്

അനന്തതയിലേക്കുള്ള യാത്ര ആരംഭിക്കുന്നതിനു മുൻപ് അയാൾ നിർത്താതെ കുറെ സമയം കരഞ്ഞു. ചുറ്റും നിൽക്കുന്നവർക്ക് അയാളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും പനിനീര് തുള്ളികൾ പൊഴിയുന്നതു പോലെ തോന്നി. മരുന്നുകളുടെ രൂക്ഷ ഗന്ധം പതിയെ ആ സുഗന്ധത്തിനു വഴിമാറി. പാതി ബോധത്തിൽ അയാളുടെ മനസ്സിൽ അപ്പോൾ ഓര്മ ചിത്രങ്ങൾ മിന്നി മായുകയായിരുന്നു, തെറ്റിനെയും , ശരിയും പറ്റി ആലോചിക്കെണ്ടാത്ഹില്ലാത്ത ഓര്മകളുടെ യാത്ര. പാതി അടഞ്ഞ കണ്ണുകളെ തഴുകി ഒരു കുളിർക്കാറ്റു കടന്നു പോയി . അലയെണ്ടാതില്ലാത്ത, പേടിക്ക്കെണ്ടാതില്ലാത്ത യാത്രയുടെ വഴിയിലേക്ക് ആ കാറ്റിന്റെ പിന്നാലെ ആയാലും പോയി. വഴി ഒരു നനുത്ത പ്രകാശത്താൽ മൂടപ്പെട്ടിരുന്നു. മഞ്ഞണിഞ്ഞ നിലാവ് പോലെ.